Müthiş bir rüzgar var bu gece Ankara’da,şu saat itibarı ile hala devam etmekte.Yağmur da ona ara sıra eşlik ediyor rüzgarın uğultusunu biraz olsun dindirip ürkütücü havasını yok etmek istercesine.Tam o sırada pencereden gelen “ tık tık ” sesi , evet sadece iki “ tık “ .Rüzgar mı , pencereye vuran bi cisim mi diye düşünürken pencerenin hemen önünde sağ dipte bir çift göz bana bakmakta “ beni içeri alabilir misin “ dercesine. Aslında biz kuş arkadaşlar için (evet böyle bi grubumuz var ) mutfağın balkonunu ayırmıştık önceden hatta şu anda da bu soğuk ve yağmurlu havadan korunmaktalar çoğu orada.Penceredeki misafirime de aynı şeyi söyledim fakat rüzgarın uğultusundan olsa gerek beni duyamadı . Halbuki pencereyi de açtım hiç bi harekette de bulunmadı. Tüylerini olabildiğince kabartarak mağrur bi şekilde bana baktı sadece.Tamam da 5 dakika önce penceremi “tık tık” layan da sendin be! Hala da ordasın. Yardıma mı ihtiyacın vardı yoksa acınmaya mı anlamadım ya da “ben bu soğukta bile dışarıda kalabilirim diye bana gösteriş yapmak istedin de ondan penceremi “ tık “ ladın ? O zaman uç da göreyim ! Rüzgarın uğultusu artıyor, elektrik bir gidiyor bi geliyor fon da “ heart of mine “ çalıyor pencerede misafir bekliyor ve ben de yatmaya gidiyorum.
Oğuz Barlas
Not: Foto “ http://hakancamoglu.deviantart.com “ dan alıntıdır.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder