Hoca Efendi ve Talebeleri (Cevap)

Ön Bilgi: Bu yazı aslında "Hoca Efendi ve Talebeleri" başlıklı yazıya yapılan bir yoruma bir cevap niteliğinde yazılmıştır. Bu yüzden önce belirtilen yazıyı ve yorumlarını okumanız şiddetle tavsiye edilir. Bu cevabın yorumlar kısmına yazılması değil de ayrı bir yazı olmasına karar verilmiştir çünkü böylelikle bir devam yazısı havası yakalamak amaçlanmıştır.



Sonunda yazılarımızı okuyup yorum yazan biri daha çıktı (tuğçecim ve mervecim sizi tenzih ederim, ha bi de jazzrail vardı demet'in ev arkadaşı). Yorumun için çok teşekkür ederiz. Yazıyı çok açık yazmadığım için, Oğuz da dahil olmak üzere, yanlış anlamalar olmuş. Öncelikle bunun için özür dilerim. Ancak yazı bu yazı bütün gece boyunca süren bir tartışma sonucunda yazılmıştır. Fakat tabi ki bir gecede duyduklarım değil bunlar, belli bir birikimin sonucu. Neyse madem yorumlar gelmiş, bana da yazının yazarı olarak cevap hakkı doğmuş...

Savaş... Evet, böyle bir kelime geçmiş. Neyin savaşı açıkçası anlamadım, benim savaşım olmadığı kesin! Belki de, tırnak içinde (bilindik el hareketiyle destekleyerek söyleyiniz) cumhuriyetçiler ve cemaatçiler arasındaki savaş bu -yanlışım varsa lütfen düzeltiniz-. Bilemiyorum ben ne cumhuriyetçiyim ne de cemaatçiyim.. Sonra kendini unutturmak ve ya gündem değiştirmek gibi bir şey yazmışsın Eraycım (bak hemen de samimi oluveririm). Burdan şu çıkar; bu uzun cümleyi ya bana yazmışsın, ya da genel bir tepkini dile getirmişsin. Bana yazdıysan, ben öyle biri değilim kime ve niye kendimi unutturma çabası içinde olayım (başlarda bunun nedenini de söylemişsin ama beni tanımadan beni töhmet altında bırakarak (bu lafa bitiyorum be!) suçlamışsın sanki). Ki bence böyle değil, yani bana yazmadığını düşünüyorum. O zaman genel bir tepki bu. Ancak bu daha kötü çünkü bu tip yazılara aynı yakıştırmayı yapıştırıp, kendiliğinden yazıyı genel bir Kemalist ideoloji saçmalığı sanmışsın galiba. Yazıyı biraz daha farklı bir bakış açısıyla yazmıştım aslında. Yazım genel bir tutum içermediği için bu genel tepkiye gerek yoktu kanımca. Bunlar benim naçizane -belki de kimine göre saçma- fikirlerim. O yüzden bu yargın biçimsiz olmuş gibime geldi (yine burda çıkarsama yaptım kendimce, yanlışım varsa lütfen uyarın).

Evet, biraz düşmanlık kokan bir yazı olmuş gibi geldi bana da şu anda, burda direk objektif olmadım, bu tarz yazılarda biraz daha dikkat edeceğim, yalnız daha önce belirttiğim gibi bir hışımla yazıldıydı. Somut cümleden kastını anlayamadım, yalnız orda yazılanlar kesinlikle benim uydurmam değildir. Hatta ve hatta duyduklarımın hepsi bunlarla sınırlı da değil. Ama hepsi bir kişiden değil birçok kişiden, iki kulağımla duyduğum sonra beynimle algıladığım somut düşünceler.

Bir emel doğrultusunda bir eylemi olmayan bir topluluk asla ve kat'a olamaz. Eğer ki eylemden kastın terör eylemiyle, mitingle, toplu intihar töreniyle falan kısıtlıysa tabi bunları yapmıyorlar. Ama eylem kelimesi güzel dilimizde fiil, aksiyon, hareket anlamlarına gelmektedir (bkz: TDK sözlüğü). Şimdi bu "hizmet" hiç bir fiiliyatta bulunmuyor öyle mi? (Bu cümleyi okuyup "Yine yazmışın boş boş laflar somut örnek ver, eylemdelermiş, hani somut örneğim benim?" diyenlere beşkardeş müessesemizin ikramıdır). Tamam, hadi neyse örnek vereyim somutundan olsun, en azından eğitim sistemi içinde tutukları yer de bir çeşit eylemdir ve hizmetin sadece bir ayağını oluşturur -şu anda gözle görülür yıkıcı faaliyetlerde bulunulmuyorsa da gençler cumhuriyet düşmanı olarak yetiştiriliyor ("her şeyin başı eğitim"-anonim)-. Hem yeri gelir liberalleri, yeri gelir sosyalistleri, yeri gelir taocuları, yeri gelir dombilileri yazarız, yazacağız söz! Birincisi kadrolaşmanın kötülüğünde hem fikir olalım, şu anda hizmettekiler kadrolaşıyorsa yarın bir gün başkası kadrolaşınca aman efendim bu kadrolaşma kötü bir şeymiş demek yersiz olur. Ama zaten benim dediğim o değildi, yani cumhuriyetçilerle cemaatçileri rant yeme kavgası değil anlattığım. Kim çalışıyorsa tabi ki o yükselecek. Neyse şöyle daha kolay anlatırım belki, örneğin bir arkadaşıma icazet aldığı hocası akademisyen olmasını buyurmuş. Nedeni de hizmet yolunda yeni gelecek gençlerin önünü açmakmış. Yani hizmetteki gençlerden duyacağını şey de genelde budur; "kariyer boş bir şeydir ve enaniyet göstergesidir. Ancak hizmet adına elzem şekilde kariyer yapılmalıdır ki gelecek nesillerin önü açılsın". Çığ gibi büyüyen, kemikleşmiş, hücre yapısına sahip bir organizasyona sahip, sistematik bir şekilde yönetilen çok büyük bir topluluktan bahsediyoruz arkadaşlar, yanlışımız olmasın. İşte bizim kimseyi çekemediğimiz falan yok aslında..

Bir de cumhuriyeti, yani şu anki cumhuriyeti sevmiyor cemaat çocukları. Kimse de şu anki sistemin Kuran'da bahsedilene yakın bir yönetim olduğunu söylemesin. Hayır, sanki çok güzel bir sistemimiz var, açıkçası ben de hatalı kısımları olduğunu savunuyorum. Fakat şunu asla söylemedim; "bir ülkeyi halkın seçtiği tüpçü, öğretmen, iş adamı, profesör falan filan mı yönetecek?". İçlerinde demokrasiye inanmayan çok kişi var. Bir de demokrasiyi araç niyetine kullanmak isteyenler var ki, demokrasiyi hala Fransız Devrimi çağındaki gibi algılıyorlar. Örneğin insanlar istedi diye demokratik yollarla din kurallarına göre yaşama ve yönetimi yani şeriatı benimseyebilirler diyorlar. Modern demokrasilerde artık çoğunluk diye bir şey kalmadı, azınlık hakları ve konsensüs terimleri daha ön planda. (Burda dip not gireyim ben tamamen demokrasiye inanıyorum ve aslında hizmetteki arkadaşlarımla en çok tartıştığım konu da bu oluyor). Eğer insanlar özgürlüklerini bir kere kaybederlerse bir daha çok zor geri alırlar. Tamam, ülkemizde din ve vicdan özgürlüğü yok, ama konu rejimin kötü yanları değil. Dediğim gibi kendi içimizde çözmeliyiz bunları demokrasi çerçevesinde. Ancak rejim değişikliği, demokrasiye inanmamak çok ters geliyor bana.

Evet, ortalamaya baktığımızda görülen bir şekilde bu sistemin içine dahil olmuş olan insanlar. Kimi çok içli dışlı, kimi kendi dinini yaşıyor sadece. Ama sistem bu insanların üzerinden yürüyor. Çekirdek oluşum içersinde sistem sanırım bildiğim kadarıyla anlattıklarıma yakın düşünceli insanlardan oluşuyor. Şöyle de bir analoji kurdum şu anda: sistemin sadece cumhuriyetin içinde çalışabilmesi, biraz da karıncaların vücudunda büyüyen parazitik larvalara benziyor. Dişi sinek gider karıncanın üzerine konar ve yumurtalarını karıncaya enjekte eder. İçerde büyüyen larvalar karıncayı öldürür ve sineğe dönüşürler. Yani içerdeki küçük sistem bir gün büyük sistemi yıkarak kendi büyük sistemini dönüşüm geçirerek kurabilir. Yani hizmet zaten sadece cumhuriyet içinde var olabilir (başka sistemlerde farklı bir hizmet olurdu belki), her şey olgunlaştığında hizmete zaten gerek kalmaz, çünkü içinde bulunduğu sistemi yok ederek asıl amacına ulaşarak kendi sistemini kurar.

Son olarak ben asla bir düşüncenin, bir oluşumun tamamen kötü olabileceğine inanmıyorum. Hizmetteki arkadaşlarımla olan tartışmalarımız da aynı şeyleri düşündüğümüz çok şey olduğu gibi, farklı şeyler de bulunmakta. Açıkçası "Tehlikenin Farkında mısınız" tarzı bir tehlikenin aslında olmadığını ya da bilenen ve empoze edilenden daha farklı olduğunu göstermek istedim biraz da. Yine eklemeden yapamayacağım; amacım kimseyi korkutmak ya da birilerine bok atmak değil. Ama işin içine biraz girince anlaşılıyor; yapılanlar belli, ortada daha doğrusu...



NOT: Oğuz kendi verdiği cevapta bazı düşüncelerime tercüman olmuş, kendisine burdan teşekkür etmeyi bir borç bilirim. :)



Emre Altıntaş